Mgławica Rozeta (Rosette Nebula) i jej skarby czyli NGC 2237, 2238, 2239, 2244, 2246

[Setaarius]

Rozeta to mgławica emisyjna. Okres najlepszej widoczności przypada na prawie całą zimę, ale też w późnych godzinach nocnych końcówki jesieni. Najwyżej ponad horyzont wznosi się w dniu 7-mego stycznia. Wielkość gwiazdowa wynosi 4,8 mag. Rozmiarem mieści się w przedziale 80x60 minuty łuku. Jasność powierzchniowa natomiast 9 mag i mniej. Odległość jaka dzieli mgławicę od nas została oszacowana na około 5000 lat świetlnych. Jest zlokalizowana w gwiazdozbiorze Jednorożca (Monoceros). Współrzędne to Rektascensja 06 h 31,9 m, Deklinacja +4° 57′. Mgławica jest dość jasnym obiektem i bardzo rozległym. Zajmuje na niebie obszar większy niż Wielka Mgławica Oriona jednak ma o wiele niższą jasność powierzchniową. Do zobaczenia części mgławicy wystarczy już nieduża lornetka o obiektywach 50mm. W idealnie ciemnych warunkach można dojrzeć jeden z jej składników gołym okiem, a mianowicie gromadę otwartą NGC 2244, który zawiera między innymi gwiazdy o wielkości 6 i 7 mag. Można też spróbować zobaczyć mgławicę gołym okiem przykładając do niego filtr UHC, filtr ten pomoże też przy obserwacjach teleskopem lub lornetką. Do obserwacji mgławicy w dużych teleskopach konieczne będą małe powiększenia rzędu 20 do 50 razy i duże pole szerokokątnego okularu. Filtr UHC lub OIII pomoże wyodrębnić jej struktury. Załączone szkice wykonane na podstawie obserwacji 4 i 16 calowym teleskopem.