Pętla Łabędzia (Cygnus Loop)
: 23 sty 2018, 23:36
Pętla Łabędzia z jej widzialną częścią zwaną Veil Nebula (Mgławica Veil, Mgławica Welon, Cirrus Nebula) to pozostałość po supernowej z przed około 10 000 lat. Jej składniki to NGC 6960, NGC 6974, NGC 6979, NGC 6992, NGC 6995, IC 1340, Trójkąt Pickeringa/Trójkąt Fleming. Okres najlepszej widoczności przypada latem przez większość nocy oraz końcem wiosny po północy i początkiem jesieni przed północą. Rozmiary mgławicy dla obserwacji wynoszą 4x3 stopnie łuku. Odległość jaka dzieli ją od nas została oszacowana na około 1500 lat świetlnych. Obiekt znajduje się w gwiazdozbiorze Łabędzia (Cygnus). Szkic wykonano na podstawie obserwacji 5 calowym bino i 12 calowym teleskopem. Pętla Łabędzia ulega ciągłemu rozszerzaniu i rozpraszaniu chociaż prędkość ekspansji maleje.
Szczegółowa lokalizacja to: Rektascensja 20 h 45,3 m, Deklinacja +30° 42,3′.
Rozmiar obiektu: Bardzo duży
Jasność obiektu: niska
Struktura obiektu: nieregularna, wrzecionowata
Obserwacje: Jeden z najpiękniejszych obiektów do obserwacji. Pomimo dość niskiej jasności można go obserwować już w lornetkach. Pod bardzo ciemnym niebem i warunkiem, że wie się gdzie i jak patrzeć można dojrzeć najjaśniejsze składniki w 50-70mm obiektywach chociaż jest to wyzwanie wymagające bardzo dobrych warunków. Duża lornetka i mały teleskop upewni nas w tym co oglądamy. Teleskop 8-10 cali pokaże w dobrym stopniu wrzecionowaty charakter składników mgławicy. Największą przyjemność sprawi oglądanie w minimum 12-14 calowym teleskopie. W każdym przypadku niezależnie od zastosowanego astronomicznego instrumentu optycznego warto wspomóc się filtrem UHC, a najlepiej OIII jednak i bez tego możemy dostrzec mgławicę.
Szczegółowa lokalizacja to: Rektascensja 20 h 45,3 m, Deklinacja +30° 42,3′.
Rozmiar obiektu: Bardzo duży
Jasność obiektu: niska
Struktura obiektu: nieregularna, wrzecionowata
Obserwacje: Jeden z najpiękniejszych obiektów do obserwacji. Pomimo dość niskiej jasności można go obserwować już w lornetkach. Pod bardzo ciemnym niebem i warunkiem, że wie się gdzie i jak patrzeć można dojrzeć najjaśniejsze składniki w 50-70mm obiektywach chociaż jest to wyzwanie wymagające bardzo dobrych warunków. Duża lornetka i mały teleskop upewni nas w tym co oglądamy. Teleskop 8-10 cali pokaże w dobrym stopniu wrzecionowaty charakter składników mgławicy. Największą przyjemność sprawi oglądanie w minimum 12-14 calowym teleskopie. W każdym przypadku niezależnie od zastosowanego astronomicznego instrumentu optycznego warto wspomóc się filtrem UHC, a najlepiej OIII jednak i bez tego możemy dostrzec mgławicę.