Para galaktyk NGC 3377 i NGC 3412 i ich sąsiadki.

[Setaarius]

Para galaktyk NGC 3377 (eliptyczna) i NGC 3412 (soczewkowata). Okres najlepszej widoczności przypada wiosną oraz pod koniec zimy przed i w okolicach północy. Najwyżej nad horyzontem wznoszą się w dniu 28 i 29-ego marca. Wielkość gwiazdowa (i jasność powierzchniowa) wynoszą odpowiednio: NGC 3377 – 10,38 mag (11,88 mag); NGC 3412 – 10,54 mag (11,69 mag). Rozmiary galaktyk dla obserwacji to dla NGC 3377 5x3 minuty łuku, a dla NGC 3412 to 3,7x2,2 minuty łuku. Odległość jaka dzieli je od nas została oszacowana na około 35 milionów lat świetlnych. Galaktyki znajdują się w gwiazdozbiorze Lwa (Leo).

Szczegółowa lokalizacja to: NGC 3377 - Rektascensja 10 h 47,7 m; Deklinacja +13° 59′; NGC 3412 - Rektascensja 10 h 50,9 m; Deklinacja +13°25′

Rozmiar obiektów: małe

Jasność obiektu: przeciętna

Struktury obiektów: owalne

Obserwacje: Para galaktyk o dość zbliżonej jasności i podobnym wyglądzie w obserwacjach. Żeby móc je oglądać w jednym okularze musi on obejmować w naszym teleskopie pole minimum półtorej stopnia łuku. Para często pomijana ze względu na sąsiedztwo znamienitych M95, M96, M105 jednak mimo to warta uwagi. Szkice wykonano na podstawi obserwacji 10 calowym teleskopem. W 4-6 calowym teleskopie zobaczymy delikatne owalne mgiełki jednak może być konieczne wsparcie się zerkaniem. 8-10 calowym instrumencie astronomicznym zdecydowanie zyskają na jasności i rozmiarze, a w sprzyjających warunkach będziemy mogli oglądać różnice w jasności na ich powierzchniach i wyróżniające się jądra. 12-14 calowy teleskop pomoże wyciągnąć wspomniane wcześniej szczegóły intensyfikując wrażenia. W teleskopie od 4-cali wzwyż możemy też oglądać łądną galaktykę spiralną NGC 3367 położoną obok NGC 3377, a w teleskopach od około 10 cali NGC 3377A, NGC 3391, NGC NGC 3419. Żeby zobaczyć je wszystkie w jednym okularze będziemy potrzebować takiego, który w naszym teleskopie obejmie obszar minimum dwóch stopni łuku.